Η Σύγχρονη Αργοναυτική Εκστρατεία
Μια αληθινή Αργώ άνοιξε ξανά τα πανιά της μετά από 3.500 χρόνια για ένα επιστημονικό - πειραματικό ταξίδι στην Αδριατική. Με πρωτοβουλία του Δήμου Βόλου το 2004 ξεκίνησε η ανακατασκευή του προϊστορικού πλοίου μέσα από ένα ολοκληρωμένο Ερευνητικό Πρόγραμμα Πειραματικής Ναυτικής Αρχαιολογίας του Ινστιτούτου ‘ΝΑΥΔΟΜΟΣ’, με ναυπηγό και καπετάνιο τον Απόστολο Κούρτη και καραβομαραγκό το Νίκο Ρέπο.
Για την κατασκευή της σύγχρονης Αργούς συγκεντρώθηκε ξυλεία από το Πήλιο, το βουνό των Κενταύρων, ενώ χρησιμοποιήθηκαν εργαλεία και τεχνικές της αρχαιότητας. Το σκαρί του πλοίου κατασκευάστηκε τηρώντας πιστά τους κανόνες της πανάρχαιας ελληνικής ναυπηγικής, που την καθιστούν σήμερα πόλο διεθνούς επιστημονικού και ακαδημαϊκού ενδιαφέροντος. Το πλοίο ολοκληρώθηκε το 2006 και το 2007 ξεκίνησαν οι δοκιμές και οι προπονήσεις στον Παγασητικό Κόλπο.
Τον Ιούνιο του 2008 η σύγχρονη Αργώ απέπλευσε από το Βόλο για την Αδριατική και ‘έπιασε’ 28 λιμάνια (Χαλκίδα, Πειραιάς, Πάτρα, Πρέβεζα, Κέρκυρα, Άγ. Σαράντα,
Παξοί κ.α.), τερματίζοντας συμβολικά στο νησί του Οδυσσέα, την Ιθάκη. Εκεί, μετά από ταξίδι σχεδόν δυο μηνών, συμπλήρωσε 650 ν.μ. (1.203,8 χλμ).
Το ταξίδι της Αργούς υπήρξε μια μεγάλη και μοναδική περιπέτεια, με πολλά εμπόδια και σοβαρούς κινδύνους. Το θρυλικό πλοίο πέρασε από κυματώδεις θάλασσες και κόντρα ανέμους με το πλήρωμά του να κωπηλατεί από 10 μέχρι και 18 ώρες το 24ωρο, κάτω από τον καυτό καλοκαιρινό ήλιο.
Τα κουπιά της σύγχρονης Αργούς κρατούσαν γερά οι κωπηλάτες της, που δεν ήταν αθλητές με αυξημένες δυνατότητες, αλλά καθημερινοί άνθρωποι (φοιτητές, δάσκαλοι, αξιωματικοί, δικηγόροι, γιατροί, αρχιτέκτονες,
επιχειρηματίες, ιδιωτικοί υπάλληλοι) με ισχυρή θέληση, πείσμα, αυτοπειθαρχία, πίστη στο όνειρο και στο καθήκον, αλλά και με μεγάλα ψυχικά αποθέματα. Η ομάδα αυτή που ξεπέρασε τις προσδοκίες με τις επιδόσεις της, απαρτίζονταν από εθελοντές που προέρχονταν από διάφορα μέρη της Ελλάδας και του εξωτερικού και αφιέρωσαν 2 μήνες από τη ζωή τους σε αυτό το εγχείρημα. Τιμής ένεκεν αναφέρονται τα ονόματα το σύγχρονων αργοναυτών:
1) Κούρτης Α. (καπετάνιος) 2) Αδάμος Π. 3) Αλεξανδρόπουλος Ι. 4) Αναδιώτης Κ. 5) Αναστασόπουλος Π. 6) Ανδριάδης Γ. 7) Ανδριάδης Χ. 8) Ανδρικόπουλος Λ. 9) Βάτσος Κ. 10)Βερετζιώτης Λ.11) Βιλαέτης Μ.12) Γιαμάκος Σ. 13) Γκινίδης Ι. 14) Γούσιος Χ. 15) Δημητριάδης Σ. 16) Διάλλας Σ. 17) Διονυσίου Π. 18) Δρακάτος Χ. 19)Ζαρκογιάννης Σ. 20) Ζαχαράκης Α. 21) Ζεϊμπέκης Γ. 22) Ζούπης Δ. 23) Κακαδιάρης Θ. 24) Καλογεράκης Π. 25) Καραθάνος Κ. 26) Καρκάλας Σ. 27) Κεχαΐδης Κ. 28) Κοσμάτος Ν. 29) Κουτσούπας Δ. 30) Κράλης Β. 31) Κρυβοσίδη Π. 32) Λαβδογιάννης Μ. 33) Λιόλιας Ι. 34) Λυκομήτρος Β. 35) Λυμνιός Σ. 36) Λύτρας Σ. 37) Μακρυγιάννης Α. 38) Μαλτέζος Ι. 39) Μαυροματιανός Κ. 40) Μεγάλος Α. 41) Μελάκος Α. 42) Μουλτανάρης Ν. 43) Μουτσινάς Δ. 44) Μπαζής Χ. 45) Μπαμπάλας Σ. 46) Μπάμπαλης Γ. 47) Παγιαμτζής Α. 48) Παλάσκας Κ. 49) Παπαβλάχος Γ. 50) Παπαβλάχος Ε. 51) Παπαδιακουμής Δ. 52) Παπαϊωάννου Γ. 53) Παπαποστόλου Α. 54) Παρασκευά Β. 55) Παρασκευάς Ν. 56) Πασαχίδης Θ. 57) Περναγκίδη Π. 58) Πεσεξίδης Α. 59) Ρωμούδης Γ. 60) Σαμαράς Δ. 61) Σαπυνάς Μ. 62) Σιάτρας Κ. 63) Συνάζος Δ. 64) Τατσόγλου Σ. 65) Τουρβάς Σ. 66) Τσούπας Γ. 67) Φουρκιώτης Γ. 68) Χαλιάσος Θ. 69) Χάλαρης Α. 70) Χονδρονάσιος Χ. 71) Τζανεράκης Μ. 72) Τραχάνης Π. 73) Boekestein P. 74) Ushacauil D.
ΤΕΧΝΙΚΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ
Διαστάσεις:
Μήκος 28,5 μ.
Πλάτος 4,20 μ.
Εξωτερικό ύψος 1,95 μ. 
Κατάρτι:
Ύψος: 8 μ.
Υλικό έλατο (λόγω ελαστικότητας)
Πανί:
Εμβαδό: 55 τ.μ. (υλικό καραβόπανο υφαντό)
Άγκυρα:
2 άγκυρες πέτρινες -
βράχοι σε σχήμα καμπάνας με σχοινιά.
Στηρίξεις:
Στερεώσεις με σχοινιά και ναυτικούς κόμπους.
Κατασκευή συνδεδεμένη με τόρμους, εντορμίες και γόμφους (μόρσα και καβίλλιες) χωρίς χρήση μεταλλικών συνδετικών μέσων (καρφιών).
Τύπος ξύλων: (5 είδη ξύλων)
Καρίνα: οξυά
Χέλισμα: μελιά
Στείρα: βελανιδιά
Πέτσωμα: πεύκο
Κατάρτι: έλατο
Μέγιστη εκτιμώμενη ταχύτητα:
8,5 ναυτικά μίλια
Μέση προβλεπόμενη ταχύτητα:
6 ναυτικά μίλια
Κουπί
Μήκος από 4,50 έως 5,00 μέτρα
Υλικό κατασκευής: έλατο
Αριθμός κουπιών
50 κωπηλάτες, 50 κουπιά
Εμβολοφόρο 50 κωπήλατο πλοίο (μονήρης πεντηκόντορος) με βοηθητική απλή ιστιοφορία, χτισμένο χωρίς σκελετό από ημικατεργασμένη δασική ξυλεία. Προϊστορικό πλοίο του 14ου αιώνα π.χ. Ανήκει στη τυπολογία της ηπειρωτικής ναυπηγικής σχολής δηλαδή στην ίδια οικογένεια με τα μακριά καράβια του Ομήρου και τα μετέπειτα γνωστά εμβολοφόρα πολεμικά πλοία της αρχαιότητας.